اثرات تانن ها در تغذیه نشخوارکنندگان

"اثرات تانن ها روی مصرف اختیاری خوراک"

اثرات تانن ها روی مصرف اختیاری خوراک

محققان این فرضیه را مطرح کردند که مصرف تانن باعث محدود شدن مصرف اختیاری خوراک می شود. در نتیجه، اکنون محققان اطلاعات بسیار بیشتری در اختیار دارند و می توانند نتیجه گیری دقیق تری در مورد تانن ها، میزان و اثرات آنها روی حیواناتی که تانن ها را مصرف می کنند، داشته باشند.

ارائه گیاهان با مقادیر بالای تانن متراکم (معمولا بیشتر از 50 گرم در کیلوگرم ماده خشک) می تواند باعث کاهش مصرف اختیاری خوراک نشخوارکنندگان شود در حالیکه که مصرف مقادیر پایین و متوسط (کمتر از 50 گرم در کیلوگرم ماده خشک) تاثیری نخواهند داشت. از سوی دیگر تعدادی از محققان عدم تاثیر تانن ها روی مصرف ماده خشک در گوسفند را مشاهده کردند.

مصرف اختیاری خوراک در نشخوارکنندگان به طعم و قابلیت هضم خوراک بستگی دارد. با مصرف خوراک های حاوی تانن، تانن با گلیکوپروتئین های موجود در بزاق یک ترکیب را تشکیل می دهند. مقدار بالای تانن باعث کاهش خوشخوراکی و مصرف خوراک می شود. بنابراین این مسئله باعث کاهش بهره وری حیوانات می شود. بعضی از حیوانات می توانند از طریق افزایش مقدار پروتئین های غنی از پرولین در بزاق به جیره های حاوی مقادیر بالای تانن عادت پیدا کنند. این پروتئین های غنی از پرولین در بزاق با تانن ها، پیوند تشکیل می دهند. بنابراین این فرایند از ایجاد ترکیبات تانن با پروتئین های خوراک پیشگیری می کند.

مصرف خوراک های حاوی تانن برای مدت طولانی باعث بزرگ شدن غدد بزاقی می شود. همه حیوانات نمی توانند پروتئین های غنی از پرولین را در بزاق ترشح کنند.برای مثال، حیواناتی مانند انسان، موش، آهو و بز کوهی پروتئین غنی از پرولین را در بزاق خود ترشح می کنند. از سوی دیگر مقدار ترشح این پروتئین در گوسفند و گاو خیلی کمتر است. چندین محقق گزارش کرده اند که مصرف خوراک در گوسفند های مصرف کننده جیره های حاوی مقادیر بالای تانن کاهش یافته است. بطور مثال Waghorn و همکاران (1994) گزارش کردند که مصرف خوراک در گوسفند مصرف کننده خوراک حاوی 55 گرم تانن در کیوگرم کاهش یافت. این محققین بیان کردند که مقادیر تانن کمتر از این سطح دارای اثر کم یا بدون تاثیر روی مصرف خوراک در دام بوده است.

اثرات تانن متراکم در نشخوارکنندگان مختلف، متفاوت است. بزاق گاو و گوسفند اهلی حاوی پروتئین های غنی از پرولین نیست. به همین دلیل، می توان گفت که گاو و گوسفند اهلی ممکن است بیشتر تحت تاثیر تانن قرار بگیرند.

همچنین تانن های قابل هیدرولیز بسته به مقدار مصرف دارای اثرات متغییری هستند. McSweeney و همکاران (2001) گزارش کردند که تغدیه گیاهان دارای مقادیر پایین تانن قابل هیدرولیز (34 گرم در کیلوگرم ماده خشک) به گوسفند، کاهش معنی داری در مصرف اختیاری خوراک را نشان نداد در حالیکه مصرف درختچه های حاوی مقادیر بالای تانن قابل هیدرولیز (بیشتر از 50 گرم در کیلوگرم ماده خشک) موجب کاهش مصرف اختیاری خوراک در همان دام ها گردید. بر اساس مطالعه Frutos و همکاران (2004) در گوسفند تغذیه شده با سویای تیمار شده با تانن قابل هیدرولیز (28 گرم تانن قابل هیدرولیز در کیلوگرم ماده خشک جیره) مصرف اختیاری خوراک کاهش پیدا نکرد. از سوی دیگر در یک آزمایش با گوسفند مصرف کننده 8 گرم اسید تانیک به ازای هر کیلوگرم وزن زنده، مصرف اختیاری خوراک در 24 ساعت بطور قابل توجهی (از 18 به 5/2 گرم ماده خشک به ازای هر کیلوگرم وزن زنده) کاهش یافت.

خوشخوراکی خوراک، قابلیت هضم پایین و افزایش ناسازگاری های موردی، سه عامل پیشنهاد شده برای مشخص شدن اثرات مضر غلظت های بالای تانن روی مصرف اختیاری خوراک هستند.

واکنش بین تانن های بزاقی و موکوپروتئین ها و پاسخ مستقیم به گیرنده های چشایی می تواند به دلیل ایجاد طعم گس موجب طعم نامناسب می گردد. بزاق بسیاری از گونه های گیاهخوار حاوی تانن های غنی از پرولین است و پروتئین هایی که جزئی از ساختار انواع گونه های گیاهی هستند، می توانند تانن ها پیوند ایجاد کنند. کمپلکس های تانن با پروتئین غنی از پرولین که در کل محدوده pH دستگاه گوارش پایدار هستند، مسئول ساختن کمپلکس های پایدار غیر از پروتئین-تانن هستند که تاثیر منفی روی طعم و مصرف خوراک دارند و موجب افزایش هضم جیره های غنی از تانن می شوند.

تصور بر این است که گیاهخواران در طول زمان مکانیسم های سازگاری متمایزی را برای گیاهان غنی از تانن تکامل داده اند. حیوانات همیشه پروتئین های غنی از پرولین را ترشح می کنند، اما گوسفند فقط زمانی آن پروتئین ها را ترشح می کنند که گیاهان غنی از تانن را مصرف می کنند. از سوی دیگر، مصرف تانن در گاوها موجب افزایش تولید این پروتئین نمی شود و این در حالی است که تعداد زیادی پروتئین با خصوصیات مشابه در بزاق آنها وجود دارد.

تعدادی از محققان تانن ها را مستقیما وارد شکمبه کردند تا بررسی نمایند که آیا عوامل غیر جیره ای دلیل کاهش مصرف خوراک اختیاری هستند. هنگامی که هضم ماده خشک کاهش پیدا می کند، ترشحات دستگاه گوارش آسیب می بیند. این اتفاق موجب ارسال پیام هایی می شود که حیوان در حال سرریز شدن است و به مرکز عصبی بازخورد می دهد. محققان بخه این نتیجه رسیدند که ممکن است این مکانیسم مصرف اختیاری خوراک را با روشهایی غیر از کاهش خوشخوراکی تحت تأثیر قرار بدهد.

در درجه سوم، اثرات مضر تانن بعد از مصرف خوراک و ایجاد بیزاری های شرطی مشاهده می شود. فلور میکروبی شکمبه نقش اساسی در تغذیه نشخوارکنندگان ایفا می کند و عوامل مرتبط با تخمیر میکروبی در عواقب بعد از مصرف خوراک مربوط به مصرف گیاهان غنی از تانن نقش دارند.